ZARA ETA HAURREN ESPLOTAZIOA

Amancio Ortega, gaur egun, Espainiako pertsonarik aberatsena da, eta munduko seigarrena, 63.000 milioi euro ingururekin. Enpresaburu handi oro bezala, bere aberastasuna hasieratik eskrupulurik gabeko lan-esplotazioaren emaitza da, duela ia mende erdi berarentzat josten zituzten galiziar prekarioez baliatuz. Galizian zeuden baldintzak egokiak ziren ehungintza sektore prekarizatu baterako, landa eremuko emakumeak etxetik kanpo lanik gabe, ordu luzez lan egiteko gai eta joskintza ezagutza handiekin.

Adibide garbi bat Argentinan gertatutakoa da, hemen, agintariek jakinarazi dute familiak aurkitu dituztela zuzenean beren produkzio-guneetan bizitzen. Horiek egunean 16 orduz lan egiten zuten etenik gabe, eta nagusien baimenik gabe fabrikatik irtetea debekatzen zitzaien. Langileen artean, gehienak boliviarrak, ume asko zeuden, Daily Telegraphek jakinarazi duenez.

Nahiz eta hau oso penagarria izan, laneko segurtasun urria ere ohikoa da horrelako tailerretan. Gehienetan erredurak izateko edo gas kaltegarriak arnasteko arrisku handia dago; izan ere, ez dago babes-ekipamendu egokirik eta osasungarritasun- eta higiene-baldintza egokirik, eta horrek arriskuan jartzen du langileen bizitza. Lana egiteko erabiltzen diren ontziak ere ez dira oso seguruak, eta horren froga dira Bangladesheko Rana Plazaren istripua (2013), 1100 pertsona baino gehiago hil baitziren, edo hiru urte geroago herrialde bereko ehungintza-lantegi batean izandako sutea, beste 36 hildako utzi zituena. Baldintza horiek guztiek, lantegien inguruko hondakin kimikoen isurketekin batera, kalte izugarria eragiten diote ingurumenari eta, berriro ere, eskualde horietako biztanle guztien osasunari.

Tristeena da, hainbat dirudun enpresek honera jotzen dutela dirurik ez hainbeste gastatzeko langileetan. Enpresa hauek herrialde ez garatu eta pobreetara jotzen dute, desesperazioa nabaria den herrietara, gurasoak umeak lanera bidali eta soldata txiki batekin biziraun behar dute. 

Nagore Etura Mendizabal