ENPRESAK GU KONTROLATZEN GAITUZTE.

Moda!

Zer da moda? Moda enpresek asmatzen duten arropa aldaketa da. Arroparen merkatua oso zabala da, klasean ikusi izan dugun bezala Amancio Ortegarekin, enpresak etekinak ateratzea du funtzio nagusia bezala.

Modak fase ezberdinetatik pasatzen da urtean zehar, baina fase horiek enpresek  hasten dituzte. Adibidez, udaretako edo neguko beherapenetan enpresen jokaera oso deigarria eta nabarmena da.

Deskontuetan badirudi enpresek arroparen prezioak jaisten dituztela, beraien ezagunean pertsonak arropa berritu eta “modan” joan nahi dutela dago, baina ezin dute edo ez dute hainbesteko diru kantitatea beraien apetan xahutzeko. Ondorioz, prezioak jaisten dituzte, eskaera handituko dela dakitelako eta beraz etekin gehiago lortuko dituzte. Baina pentsatu izan al duzue noizbait arropak beherapenetan daukaten prezioa benetako prezioa dela? Eta beherapenetan ez daudenean, daukaten prezioa puztutako prezioa dela?

Hau da, demagun kamiseta bat erostera zoaztela Apirilean (beherapenik ez dagoen hilabete bat), Stradivariusera zoazte eta kamiseta horren prezioa 26'47€tan dagoela ikusten duzue. Ondoren Uztailean (beherapen hilabetea) itzuli egiten zera kamiseta berdinaren bila eta 12’99€ balio du. Prezio baxuagoa izango du, baina agian Uztailean kostatzen duena benetako kostua izango da eta Apirileko puztuta dagoena izango da.

Esan nahi dudana: azkenean gu enpresen menpe gaudela da. Enpresek gurekin jokatzen dute, gizakia abariziaz betetako pertsona bat dela dakitelako eta beti izan nahiko du besteak baino hobeagoa. Zertarako behar ditugu ehunka kamiseta, azken finean datorren urtean gehiago erosiko baditugu?

Multinazionalen arriskuak

MULTINAZIONALEN ARRISKUAK

Gaur egun, lehen mailako gizartearen zati oso handi batek, ia gehienek, kontsumitzen dituzte multinazionalen produktuak, hau da, Colca-Cola, Mc Donalds, Burguer King eta horrelakoak. Merkeak eta azkar jatekoak dira, eta hori jendeari gustatu egiten zaio.

Baina enpresa multinazional hauek ez dira ain onak, eta ingurumenerako arriskutsuak diren munduko 10 multinazionalen artea daude, eta gehienek denuntziak jaso dituzte horrexegatik. Gazte kolektiboak, adibidez, esan zuen Nestlé eta Pepsi bezalako enpresak ingurumena arriskuan jartzen dituzten praktikak erabiltzen dituztela.

Coca-Colari dagokionez, “kapitalismoaren esnea” ere deiturikoa, herrialde desberdinetan jaso ditu demandak kontaminazioagatik eta praktika laboral arriskutsuak erabiltzeagatik. 

Edari honek litro bukatu bakoitzeko hiru ur litro erabiltzen ditu, eta sobraturiko ur zikinak leku babestuetan uzten dituzte, Colombian gertatu zen bezala.

Mc Donaldsek ere bere arazoak ditu. Urtero milaka haurrek kontsumitzen dituzte deforestazioaz arduratzen den enpresa bateko produktuak. Esplotazio laborala ere praktikatzen dute. Enpresa honek eskaintzen dituek produktuak, bai hanburgesak eta nuggetsak inguru artifizial batean heziak izan diren animalietatik datoz, eguzkiaren argia ikusi ez dutenak. 

Datu hauetatik nik ateratako ondorioa da ingurumena errespetatzen ez dutenek kontrolatzen dutela mundua, eta gutako gehienek jakin arren, haien produktuak kontsumitzen jarraitzen dugu. 

Manga

MANGAK

Denok ezagutzen ditugu mangak (Japoniar komiki modukoak), eta agian hobeto, animeak (mangen animazioak). Japonian sortuak dira, baina hain arrakastatsuak non Espainiara eta beste herrialde askotara zabaldu den.

Anime: Manga:

Mangak Japonian oso garrantzitsuak dira arlo kulturalean zein ekonomikoan. Mangak asko saltzen dira, bai Japonian bai beste herrialdeetan ere, eta salmenta handiak dituztenak, manga arrakastatsuak, animera moldatzen dituzte, eta haien pelikulak sortu ere behinik-behin.

Horrez gain, manga eta animeen fan handienentzat pertsonaien figuritak, posterrak, jolasak etab ere merkaturatzen dituzte. Japonian oso ohikoak dira, baina Espainian ez hainbeste. Espainian egun eta leku finko batzuetan “exposizio manga” deiturikoak egoten dira, eta han egoten dira produktu horiek, hainbat aktibitateez gain. Exposizio hauetara jende asko mangetako pertsonaiez mozorrotuta joaten dira, eta horri “cosplay” egitea deitzen zaio. Mozorroak erosteko oso garestiak dira, errez joaten dira 80 eurotik 150 eurora edo gehiagora, eta horrenbestez jende askok bere mozorroak josten ditu. Eta ez hori bakarrik, badago jendea “cosplay” egiteaz bizi dena ere; bere mozorroak egiten dituzte eta exposizio hauetan konkurtsotara aurkezten dira, eta irabazle gutxi batzuk patrozinatu egiten dituze eta europan zehar ibiltzen dira exposizioz-exposizio.

Beraz, mangaren mundua ez dira mangak eta animeak bakarrik, ugari atal gehiago ditu, eta Japoniarako irabazi ekonomiko haundia suposatzen du. Eta ez bakarrik Japoniarentzat, mugimendu mundiala ere kontsidera daiteke.

"HUTSUNE LEGALAK"

Gaur egungo Espainiako krisia dela eta, inbertsio ekonomikoek behera egin dute nabarmenki. Hori kontuan harturik, egoera larria dela eta okerrera egin dezakeela ondorioztatu dezakegu eta beraz, konponbide bat bilatu behar dela.

Beraz, nire aburuz, ez legoke batere gaizki enpresa handiek, txikiagoak diren enpresekiko eta independenteki lan egiten duten horiekiko dituzten abantailak murriztea, era honetan, txikiagoak direnek hazteko aukera handituko direlarik.

Gaur egungo Espainiako krisia dela eta, inbertsio ekonomikoek behera egin dute nabarmenki. Hori kontuan harturik, egoera larria dela eta okerrera egin dezakeela ondorioztatu dezakegu eta beraz, konponbide bat bilatu behar dela.

Kontuan izanda,  oso zaila dela hasi berri den langile autonomoa izanik, merkatuan sartu eta arazorik gabe aurrera egitea. Izan ere, legeak horrela zehazten duelako, autonomoki lan egiten dutenek ordaindu beharreko zergak proportzionalak dira; era berean, enpresa handienena. Aitzitik, ezin dugu ahaztu enpresa handiek soldata altuko aholkulariak dituztela eta beraz, txikiagoak diren enpresekiko abantaila handia daukatela. “Laguntzaile” hauek, Espainiako ekonomiaren egoera zein den dakite, eta legeak primeran ezagutzen dituzte eta beraz, modu legalean, iruzur egiten diote legeari, "hutsune legalak" ezagutzen baitituzte. Horren ondorioz, enpresa txikietako langileek, handiagoak direnekiko beldurra sentitzen dute, hauengandik “janak” izango direla ikusten baitute, horregatik, merkaturatzen diren enpresa txikien kopurua murriztua da, batez ere krisi garaietan.

         Hori horrela denez, ulergarria da oso, jendeak beldurra sentitzea enpresa berriak sortzeko  orduan. Merkatuan berria izanik, aurrera eramateko egin beharreko inbertsioak handiak baitira eta ordaindu beharreko zergak beste horrenbeste.

          Beraz, nire aburuz, ez legoke batere gaizki enpresa handiek, txikiagoak diren enpresekiko eta independenteki lan egiten duten horiekiko dituzten abantailak murriztea, era honetan, txikiagoak direnek hazteko aukera handituko direlarik.

MUNDUA, JABETZA PRIBATUA?

Gaur egun, mundua geroz eta kutsatuagoa dago, kanpo zein barne eragileen ondorioz. Izan ere, denboraren poderioz, munduarekiko errespetua galtzen ari da, eta honek arazo larriak ekarri ditu jada. Horietako bat airearen kutsadura izan daiteke.  Gertakari hau, oso barneratua daukagu, eta behar bada, ez diogu merezi duen garrantzia ematen. Tamalez, gertakizun hau areagotzen ari da; Europa ekialdean, badago aire garbia erosten duen jendea, hango kutsadura izugarria denez behartuak sentitzen baitira. Kontziente ez garen arren, arazo hau geroz eta zabalduagoa dago eta lehenbailehen konponbide azkar eta eraginkor bat jartzen ez badugu, ezingo dugu aurrera jarraitu edo biziraun aire bonbonarik gabe.

Gezurra badirudi ere, orain dela urte batzuk, uragatik, hau da, iturrietatik musu-truk lor zenezakeen likidoagatik ordaintzea  pentsaezina zen. Gaur egun, ordea, ez da bat ere ezohikoa familiek botilako ura erostea bere eguneroko bizitzarako; ura edateko oso ohikoa egiten zaigu dendetan botilak erostea. Esan beharra dago, gainera,  ur botilak saltzen dituzten enpresek askotan egin izan dituztela iturriko uraren aurkako kanpainak; munduko herritar guztiek entzun dute noizbait iturriko ura purifikatzeko erabiltzen diren kimikoen kaltegarritasuna. Beraz, munduak egoera honetan jarraitu ez gero, hurrengo pausoa, urarekin gertatu den bezala, airea kapitalismoaren menpe gelditzea izango da.  

Askotan, urarekin gertatu den bezala, eta martxa honetan, airearekin gertatuko den bezala, hasiera batean libreak diren ondasunak, jabetza pribatuko ondasunak bilakatzen dira. Gertakari edo fenomeno honen alderik okerrena, arazoa guk bultzatzen dugula da, gure esku baitago munduaren kapitalizazioa.

Industria farmazeutikoak kontrolatuta gaitu

Teknika biomedikoen hazkuntzak eta haien garapenaren bizkortzeak biologiaren (kontsumismoa sustatzeaz gain, gizakiak kontrolatzeko baliabide berrien bilaketara zuzendua dagoena) aldaketa esanguratsu batekin mehatxatzen ari da gizartea.

Industria farmazeutikoa, gaur egun egituratuta dagoen moduan, petrolioaren eta kimikaren industria menderatzen zituzten korporazio ahaltsuetatik sortu zen, haien etekinak areagotzeko eta etekin handiagoak ekarriko lituzketen inbertsio berriak burutzeko. Korporazio boteretsu hauek mundu osoko osasun-sistema kontrolatzeko helburuarekin antolatu ziren; hasiera batean, lehen mundu kapitalistan kokatu ziren, biztanleriak medikamentu gehien berehala kontsumitu zezakeen tokian eta, gero, gainerako herrialdeetan, HIESa bezalako plagak bihurtu diren epidemiak eraginez.

Gaur egun ere, giza gorputza eta haren osasuna, etekinak eta boterea lortzeko baliabideak bihurtzen dira industria farmazeutikoarentzat, eta hala ere, osasun publikoan inbertitzen dutela justifikatzen dute. Konpainia farmazeutikoek, haien diruzalekeria lehenetsiz, pertsona asko hainbat medikamentu eta tratamenduren eraginpean jarri dituzte, akuri (cobaya) moduan erabiliz. Gainera, prozedura iruzurtiekin efikazia zalantzagarrizko eta arrisku handiko produktuen erabilera inposatu dute. Nolanahi ere, garaile atera dira pertsona kaltetuek jarri dizkieten auzietatik.

Egoera honetan, gaizki ateratzen direnak pentsiodunak dira, ekoizle moduan gauzaezak izanda, industria honen bezero hoberenak bihurtzen baitira, haien bizitzak txertoei (umeek bezala) eta anbulatorioko bisitei eskainiz.

Osasun-sistema hau bizitzaren “medikalizazioan” oinarritzen da eta, aldi berean, “medikalizazioa” gaixoak medikamentuen mendera erortzean oinarritzen da. Kategoria horrek, gaixoenak, geroz eta izaki bizidun gehiago bildu nahi ditu. Gizakien eta baita animali eta landareen botikekiko mendekotasun horrek, botika horiek ekoizten dituzten enpresak aberatsak eta boteretsuak diren mundu-korporazioak bihurtu ditu.

Azken finean, nire ustez, industria farmazeutikoak (ongizate- eta osasun-sistemaren izenpean) mundu osoa guztiz “gaixotu” du diruzalekeria hutsagatik.

Animaliak ere Kalean

Krisi ekonomikoaren ondorioz, ez dira pertsonak bakarrik ikusi kalean. Kaleratuak izan diren familien animaliak ere etxerik gabe geratu dira. Espainian urtero milaka animali kaleetan bilatu behar dute bizitza baina krisia hasi zenetik zenbaki hori %20 bat handitu da.

Ez da lehenengo aldia animaliak etxerik gabe geratzen direla, baina oraingoan ez da persona batzuen inkonstzientziaren ondorio izan, hainbeste maite dituzten familiena baizik. Arrazoia krisia familiak dirurik ez edukitzeak familiakideen edo lagunen baten etxera jotzen dute eta askotan beraien laguntxoak ez dira ongietorriak beraz familiek bi aukera dituzte: lehenengoa akogida zentroetara eraman non familia berri bat bilatzen dioten edo abandonatzea kalean, bigarrengo kasuan,egoera onenetan animali hauek akogida zentroetakoak aurkitu eta zaintzen dituzte baina beste batzuek ez dute horrenbesterainoko zortea edukitzen eta txakurtegietan amaitzen dute, hauetan  10-15 egun bitarteko epean inorrek ez baditu adoptatzen sakrifikatu egiten dira.

akogida zentroak geroz eta beteagoak daude eta jasotzen dituzten laguntzak bera doaz, eta asko eta asko ez dira adoptatuak izaten, honako hauek gastu ekonomiko izugarria dakartzate zeren beraien azken egunerarte zaindu behar dituzte baina hori ez da arazo bakarra zeren askok parasitoak,ezur hautsiak etb. ekin etortzen dira eta nahiz eta laguntzaileek beraien errekuperazioan lagundu askok operazioak behar izaten dituzte.Akogida zentro asko ruinara eramanaz.

Beraz gogoratu animalia batenbat nahi baduzu, bere bizitza osorako zaindu beharko duzula, beraz bi aldiz pentsatu,eta erosi beharrean adoptatu!

SEKTOREEN MUGIMENDUAK

SEKTOREEN MUGIMENDUAK

            Herrialdeen konpetibidadea aldatzen doa, faktore desberdin askoren ondorioz. Mugimendu hauek eragiten dute, ekonomiaren sektore batzuk herri desberdinetara mugiaraztea. Munduan zehar, herrialde bakoitzak ekonomia sektore batean edo bat baino gehiagotan espezializatuta egoten dira. Gertaera hauek gertatzen dira ekoiztutako produktuek esku-lan asko dutelako. Denbora joan ala, beste herrialde batek modu merkeago batean ekoiztea lor zezakeela konturatu ziren. Horrela, beste herrialdeari ekonomia horren nagusitasuna kenduz.

                1785ean arropa egiteko makinak asmatu ziren Ingalaterran. 1813an 2.400 makina martxan zeuden . Gutxira, 1820ean 14.150 makina zeuden lanean eta 1833rako 100.000 makina zeukan Ingalaterrak tela ekoizten. Makina hauek edukitzeak, mundu osoko textil ekonomian nagusitasuna lortzera eraman zion.

                1860ean, Espainia Ingalaterrarekin konparatuz, langileen soldata askoz baxuagoa zen. Hori kontuan edukiz, Espainiak Ingalaterrako makina hauek bereganatu zituen eta horrela, tela modu merkeago batean ekoiztea lortu zuen. Ingalaterrari ekonomia nagusitasuna kenduz.

                Azkeneko urte hauetan, Espainiako %60aren produkzio textila galdu egin du, aldiz, Txinak bereganatu du. Kosteak askoz baxuagoak dira, honen ondorioz, enpresek beren fabrikak Txinara eraman dituzte eta ekoiztu ondoren produktu bukatuak ekartzen dituzte. Mugimendu hauengatik, Espainiako enpresak itxiaraztea eta jendea langabezian uztea lortu du.

                Gaur egun, herrialdeetako gobernuek honi aurre egiteko, inportatutako produktuei zerga bat ezartzen diete herrira sartzerakoan, bertako enpresei laguntzeko. Ala ere, ez da nahikoa eta sektore mugimenduak jarraitzen dute.

                Bertako enpresek egin dezaketen guztia espezializatzea da, hau da, goi mailako produktuak eta produktu deigarriak ekoiztea, horrela beren industria mantentzeko.

Urteak aurrera joan ala, beti egongo dira herrialde berriak, zein besteei nagusitasuna kenduko dietenak.

Musika komertziala. Musika ala negozioa?

Geroz eta gehiago dira "la bicicleta" aurtengo udako kantaren jarraitzaileak. Edonon ikusi dezakegu "los morancos"-ek egin duten parodia. Baina kanta hauek ze asmorekin egin dira? Entzuleak gozatzeko? Egileari gustatzen zaiolako? Ala guztiaren gainetik saltzea da kanta hauen helburua?

Nire ustez, azkenak du sinesgarritasun gehien. Gaur egun, gazteek musika komertziala entzuteko ohitura handia dute. Ez dut esango beraien errua denik, baina nik uste, zerbait gehiago egin zezaketela, komunikabideek asko kutsatu baitute musikaren mundua.

Adibideak milaka dira, baina artikulu honekin esan nahi dudana da, ekonomiaren ardatz handi bat ari dela bihurtzen musikaren komertzioa. Hau da, jendeak musika negozio  bezala ikusten duela, ez adierazpen bide bat bezala. Badakit jendeak musika hau entzuten jarraituko duela, negozio zikin honen parte izaten jarraituko duela, baina hemendik mezu hau zabaldu nahi dut, musikariei errespetu bat zor zaiela, eta musika komertziala nire iritziz ez dela musika.

TURISMOAREN B AURPEGIA

Turismoa, gaur egun, ia guztiok egiten dugun jarduera bat da. Bada turismoa izan da krisi ekonomikoari hobekien aurre egin dion jarduera. 2010ean 52 atzerritar iritsi ziren leku turistiko nagusietara; bost urte beranduago zifra hori igo egin zen 68 milioi atzerritarretara eta joera hau ez bada aldatzen erraz ikusten da aurten 72 milioietara iristea. Turista guzti horiek datozen denboraldi altu horietan lanpostu temporal asko eskaintzen dira.

Azkeneko sei urte hauetan hotel sektorearen errentagarritasun adierazle nagusia %32 igo da, baina soldatak %1 bakarrik igo dira 2012 eta 2015 artean, oraingoz, aurten, %1,7 igo da.

Beste era batera esanda, sektoreko enpresen irabaziak bost aldiz gehiago hazi dira sektoreko pertsonen soldatak baino.

Servicios de UGT eta CC OO federazioek berri bat kaleratu zuten behin-behineko enpleguak, ezegonkortasuna eta iruzurra salatuz, BPG eta enpleguaren % 10 baino gehiago sortzen duen sektore batean. “La cara b del turismo” izeneko berri horretan agerian uzten da denboraldi bateko lanen ehuneko altu bat iruzurrezko situazioak ezkutatzen dituela. José María Martínezek (CC OO idazkariak) zifratu zuen lanaldi erdia egiten duten langileek %20 ordu gehiago egiten dutela lan, beraien kontratutik kanpo. “Kalitateko enplegua suntsitzen ari da lanpostu ezegonkortasunengatik” gehitu zuen UGTko idazkari nagusiak. Bere aburuz, blokeo orokor bat gertatzen ari da negoziazio kolektiboetan, 432000 langileri kaltetuz.

Martínezek identifikatu zuen emakumeak, gazteak eta pisu departamentuetan lan egiten dutenak zirela kaltetuenak behin behineko lan horiengatik.

Hortaz, udaran lan tenporal horietan lan egiten duten pertsonek ez dute behar izango zuten soldata jasotzen eta kontratuan jartzen duen ordu kopurua baino gehiago egiten dute lan, daukaten bezero kopuru handiari (turisten ondorioz) kasu egiteko.

Lehengo egunean, gosaltzen negoela, egunkaria irakurtzen ari nintzela artikulu batek atentzioa deitu zidan. Artikuluak tipo bat 4 urte etxetik atera gabe zeramala zioen, erosketak internet bidez egiten zituenez kalera ateratzeko beharrik ez zuen. Duela zenbait hilabete irakurri nuen eta beste notizia bat ekarri zidan burura. Notiziak on-line erosketei buruzko ikerketa bati buruz hitz egiten zuen. Azken urteetan hauen hazkundea oso handia izan bait da.

Azkeneko urtetan teknologiak hartu duen garrantzia eta ekarri dituen aurrerapen guztiak kontuan hartuta, ez da arritzekoa munduko kontsumismora afektatu izana.

Etxetik atera gabe edo dirurik soinean eraman gabe erosketak egiteko erraztasu hauek izanda, kontsumismoa asko hazi da, ez garelako kosziente erosketetan uzten degun diruaz.

Gainera, ordainketa metodoak asko hobetu dira, eta orain seguruagoak dira, eta horragatik ez digu inolako beldurrik ematen internet bidez erostea. Oso erraz jarri digute kontsumitzen jarraitzea, eta horrela, modu batera odo bestera gizarteak kontsumitzen jarraitzea lortu dute, nahiz eta krisi egoeran egon.

Hau, enpreseei bi eratara afektatu diezaieke.

Alde batetik, produktu bat saltzen duen enpresa batek, kontsumoaren hazkundeaz etekina aterako zuen, beste denda batzuen antzera internet bidez erosi ahalko zelako. Eta azken finean telefono, iPad, ordenagailu... bidez egindako erosketak areagotuko zirelako eta gainera dendako salmentak mantenduko lirateke.

Beste aldetik, beste mota batetako zerbitzuei dedikatzen diren enpresak ez dakit salmenta hazkundea berdina izango zen. Zerbitzu bat kontratatzeaz hitz egiten badugu, baliteke zerbitzua internet bidez egitea baina ordainketa? Seguruaski ez zen internet bidez egingo, transferentzia moduan baizik.

Azkenik, internet bidez erosteko aukera ez da denda guztiek duten zerbitzu bat, beraz, honen bitartez, herrietako denda txikiak bezeroak galduko dituzte eta azkenean denda isteko beharretan egongo dira.

Futbola, Ekonomiaren zati garrantzitsu bat

Futbolak, orokorrean, diru asko mugitzen du munduan zehar. Iaz hainbat datu lortu ziren argitaratu zituzten gai honen inguruan eta azpimarratzekoa da futbolak mugitzen duen diru kantitatea, batez ere, Espainian. Datu horiek diotenez, Espainiako ekonomiaren %2,5a futbolak mugitzen du. 

Egia da, orokorrean ia kirol guztiek diru kantitate esanguratsu bat mugitzen dutela, baina ez futbolak bezain beste. Azken batean, kirol ezagunenetakoa izatean aparte, jende askori gustatzen zaio  futbol partido bat ikustea eta esan beharra dago, gaur egun, geroz eta jende gehiagok ikusten duela eta horrek ekonomikoki hazkunde bat suposatzen du. Askoren ustetan, futbolean erabiltzen den dirua masiboa da eta horren ondorioz hainbat eztabaida sortu dira gai honen inguruan. Nik perstonalki ez dut iritzi berdina konpartitzen. Futbola, munduko beste edozer gauza bezela, diruak mugitzen du, hau da, futbola negozio bat da. Futbolak duen berezitasuna sortzen duen erakargarritasuna da. Erakargarritasun horretan diruak paper garantzitsu bat jokatzen du: Geroz eta erakargarriagoa izan, geroz eta jende gehiago egongo da prest futbolaz gozatzeko eta hortaz futbolean inbertituo den dirua handitu egingo da. Adibide bezala, ekipoak erosten dituzten aberatsak jarri ditzakegu. Aberats hauek zenbait ekipo erosten dituzte eta hainbat inbertsio egiten dituzte bertan. Inbertsio horren hobekuntzak ekarriko ditu eta hobekuntza horrek jende gehiago erakarriko du. 

Zenbait taldetako presidenteak enpresari batzuk dira. Enpresari hauek beren interesengatik bakarrik dira ekipo horretako presidente, hau da, ez dute soldatarik jasotzen baino hainbat irabazi dituzte ekipo horren baitan. Errealeko presidenteak, esate baterako, ez du soldatarik jasotzen baino bere taldeak dituen irabazietako zati handi bat eramaten du. 

Nire ustetan, futbola baliabide eskasiarekin dago oso lotua. Jende gutxi dago futbolean benetan ondo jokatu dezaketenak. Ondorioz beren zerbitzuengatik diru kantitate altuagoa eskainiko da, baliabideak urriak direlako.

Honekin esan nahi dudana da, futbola hein handi batean ekonomiaren zati garrantzitsu bat dela eta geroz eta garrantzitsuagoa bihurtuko dela denboraren poderioz. Futbola negozio bat da eta normala iruditzen zait hainbeste diru mugitzea, negozio bat izateaz gain, espektakulo bat delako.  

http://www.mercado.com.ar/notas/deportes/8020235/el-ftbol-espaol-genera-el-25--de-la-economa